Tien jaar geleden brak Nathalie haar rug met paragliden. Nadat ze was hersteld zocht ze opnieuw de sensatie op en ging ze paragliden in de Himalaya. Weer ging het mis. Het deed haar inzien dat haar gezondheid het allerbelangrijkste was en dat ze op zoek moest gaan naar innerlijke rust in plaats van altijd weer een nieuwe kick. Yoga en meditatie hielpen haar daarbij.
‘Ik vloog voor een van de allereerste keren alleen, zonder radiobegeleiding, nadat ik een cursus had gedaan. De wind voelde anders aan dan normaal. Er gingen zoveel gedachtes door mijn hoofd. Ik kon niet meer helder nadenken. Hoe kom ik weer veilig met beide benen op de grond? Het landingsveld naderde. Ik reageerde te laat. Mijn harnas waar ik in zat, raakte de top van de bomen. Een paar lijnen raakten verstrikt in de takken. Door een windvlaag kwam ik eruit. Ik viel als een baksteen op de grond. Daar lag ik dan. Op de grond in Oostenrijk. De wereld om mij heen was even helemaal stil. In één seconde scande ik mijn lichaam. Ik voel mijn voeten nog, dacht ik, thank god! Ik heb geen dwarslaesie, het wordt geen rolstoel. Ik had geluk gehad. Maar mijn rug voelde vreselijk aan, dat kon niet goed zijn. Ik voelde me in paniek en ik begon te schreeuwen om hulp.’
Gebroken rug
‘Een vriend van mij was nog in de lucht. Hij was tandem aan het vliegen. Ik bleef om hulp roepen. Hij zag dat iemand gecrasht was én herkende mij aan de kleuren van mijn glider. Als een gek kwam hij naar beneden gespint. In een keer stonden er heel veel hulptroepen om mij heen. De helikopter werd gebeld en ik werd naar het ziekenhuis gevlogen in Innsbruck.
