De stilte die niet stil was
Nog een verhaal voor mijn bundel, dit keer over mediteren.
Tien dagen in stilte, bij de monniken en de nonnen van Wat Suan Mok, het International Meditation Center van de Theravada-boeddhisten.
Tien dagen in stilte, bij de monniken en de nonnen van Wat Suan Mok, het International Meditation Center van de Theravada-boeddhisten.
Wat doe jij als anderen je tegenhouden?
Wat doe jij als je voelt: dit is mijn pad, maar iedereen om je heen zegt: “Doe maar niet”?
Weet je… dat moment komt altijd.
Altijd.
Altijd.
Wanneer jij een keuze maakt die écht van jou is, komt er weerstand.
Van uit jezelf natuurlijk ook, iets met je mind en je ego die je veilig willen houden én van de mensen om je heen.
Niet omdat mensen je niet gunnen wat je doet, maar omdat jouw moed hun eigen angst raakt.
De dag dat ik niet meer kon
Yes, ik ga je meenemen in dit verhaal.
De dag dat ik er klaar mee was om een workaholic te zijn.
De dag dat ik er klaar mee was om een workaholic te zijn.
Zoals je misschien weet: ik verkocht mijn huis, liet alles los, en in 2009 ging ik reizen.
Ik wilde natuurlijk zoveel mogelijk van de wereld zien.
Ik wilde natuurlijk zoveel mogelijk van de wereld zien.
Ik begon in Nepal, daar had ik eerder stage gelopen, dus dat voelde als een veilige start.
Van daaruit trok ik door naar India: Varanasi, Agra, Delhi, Ajanta, Ellora, al die plekken die zó tot de verbeelding spreken.
Van daaruit trok ik door naar India: Varanasi, Agra, Delhi, Ajanta, Ellora, al die plekken die zó tot de verbeelding spreken.
De geur van stof en vrijheid
Ik wil vandaag graag een verhaal met je delen.
Zoals je misschien weet, heb ik lang gereisd met mijn backpack.
Op een gegeven moment reed ik in India op mijn Royal Enfield 350, ja, gewoon zelf gekocht.
Zoals je misschien weet, heb ik lang gereisd met mijn backpack.
Op een gegeven moment reed ik in India op mijn Royal Enfield 350, ja, gewoon zelf gekocht.
En eerlijk? Ik had niet eens een motorrijbewijs. Dus eigenlijk mocht het allemaal niet echt.
Maar ja, iets van 'Ik heb het nog nooit gedaan, ik denk dat ik het wel kan' en 'je bent jong en je wilt wat'
Al was ik niet meer zó jong...haha
Backpack achterop gebonden een gáán.
Maar ja, iets van 'Ik heb het nog nooit gedaan, ik denk dat ik het wel kan' en 'je bent jong en je wilt wat'
Al was ik niet meer zó jong...haha
Backpack achterop gebonden een gáán.
Op weg naar Santiago de Compostela: mijn voettocht vol lessen in vertragen, mildheid en kleine stapp
HET BESLUIT TE GAAN LOPEN
Soms neem je een besluit dat je leven meer kleur gaat geven, nog voor je het zelf weet.
Voor mij was dat het moment dat ik besloot om naar Santiago de Compostela te lopen.
Voor mij was dat het moment dat ik besloot om naar Santiago de Compostela te lopen.
Ik had veel gereisd. Van India tot Nepal, van tempels tot trekkings, brak mijn rug, mediteerde en voelde me stiekem moe van steeds weer keuzes maken.
Paragliden? Een nieuwe trekking? Nog een spirituele plek? Ik verlangde naar eenvoud.
En er speelde meer: het ging in die tijd niet goed met mijn moeder.
Ik wilde dichterbij zijn, niet aan de andere kant van de wereld.
En toen dacht ik aan een vriend van me uit Den Bosch, die nu op Mallorca woont en me vertelde over een deze route.
Santiago kun je gewoon lopen, vanuit Nederland. En als er iets gebeurt, dan ben ik zo terug.
Paragliden? Een nieuwe trekking? Nog een spirituele plek? Ik verlangde naar eenvoud.
En er speelde meer: het ging in die tijd niet goed met mijn moeder.
Ik wilde dichterbij zijn, niet aan de andere kant van de wereld.
En toen dacht ik aan een vriend van me uit Den Bosch, die nu op Mallorca woont en me vertelde over een deze route.
Santiago kun je gewoon lopen, vanuit Nederland. En als er iets gebeurt, dan ben ik zo terug.
Dus ik besloot: ik ga. Zonder groot plan, zonder maandenlange voorbereiding.
Ik dacht, hoe moeilijk kan het zijn etappes van 20 km, als je er gemiddeld vijf per uur loopt.
Ik dacht, hoe moeilijk kan het zijn etappes van 20 km, als je er gemiddeld vijf per uur loopt.
