Van paragliden naar platgespoten in een helikopter
Eén moment was ik nog vol adrenaline en verliefd, zwevend door de lucht tijdens het paragliden in Westendorf.
Het volgende moment lag ik plat in een helikopter, onderweg naar Innsbruck met een gebroken rug.
Ik herinner me hoe warm het was, hoe dorstig ik was, maar ik mocht niets drinken, eerst de foto's afwachten.
Hoe ik naar boven keek, de bergen wilde zien, maar plat op mijn rug lag. Onzeker, machteloos, wachtend. En ook wel eenzaam.
Daarover deel ik je vandaag meer
Hoe ik naar boven keek, de bergen wilde zien, maar plat op mijn rug lag. Onzeker, machteloos, wachtend. En ook wel eenzaam.
Daarover deel ik je vandaag meer
Op weg naar Santiago de Compostela: mijn voettocht vol lessen in vertragen, mildheid en kleine stapp
HET BESLUIT TE GAAN LOPEN
Soms neem je een besluit dat je leven meer kleur gaat geven, nog voor je het zelf weet.
Voor mij was dat het moment dat ik besloot om naar Santiago de Compostela te lopen.
Voor mij was dat het moment dat ik besloot om naar Santiago de Compostela te lopen.
Ik had veel gereisd. Van India tot Nepal, van tempels tot trekkings, brak mijn rug, mediteerde en voelde me stiekem moe van steeds weer keuzes maken.
Paragliden? Een nieuwe trekking? Nog een spirituele plek? Ik verlangde naar eenvoud.
En er speelde meer: het ging in die tijd niet goed met mijn moeder.
Ik wilde dichterbij zijn, niet aan de andere kant van de wereld.
En toen dacht ik aan een vriend van me uit Den Bosch, die nu op Mallorca woont en me vertelde over een deze route.
Santiago kun je gewoon lopen, vanuit Nederland. En als er iets gebeurt, dan ben ik zo terug.
Paragliden? Een nieuwe trekking? Nog een spirituele plek? Ik verlangde naar eenvoud.
En er speelde meer: het ging in die tijd niet goed met mijn moeder.
Ik wilde dichterbij zijn, niet aan de andere kant van de wereld.
En toen dacht ik aan een vriend van me uit Den Bosch, die nu op Mallorca woont en me vertelde over een deze route.
Santiago kun je gewoon lopen, vanuit Nederland. En als er iets gebeurt, dan ben ik zo terug.
Dus ik besloot: ik ga. Zonder groot plan, zonder maandenlange voorbereiding.
Ik dacht, hoe moeilijk kan het zijn etappes van 20 km, als je er gemiddeld vijf per uur loopt.
Ik dacht, hoe moeilijk kan het zijn etappes van 20 km, als je er gemiddeld vijf per uur loopt.
MUMBAI; HET BEGIN VAN EEN ONVERWACHTE REIS
Het begon allemaal in Mumbai, een stad die nooit slaapt.
Als Westerse backpacker voelde ik me er tegelijk thuis, zo veel léven en verloren. Het is en blijft een geweldig grote stad. En stiekem voel ik me in kleine dorpjes prettiger ofzo.
Terwijl ik daar rondliep besloot ik een sap shopje in te lopen vor een verse juice.
Hier ontmoette ik toevallig twee reizigers die me vertelden over Panchgani. Een bijzondere een plek.
'Panch' betekent 5 en 'gani' iets als heuvels. Het is een plek met dorpen tussen de bergen én beroemd vanwege de aardbeien.
Als Westerse backpacker voelde ik me er tegelijk thuis, zo veel léven en verloren. Het is en blijft een geweldig grote stad. En stiekem voel ik me in kleine dorpjes prettiger ofzo.
Terwijl ik daar rondliep besloot ik een sap shopje in te lopen vor een verse juice.
Hier ontmoette ik toevallig twee reizigers die me vertelden over Panchgani. Een bijzondere een plek.
'Panch' betekent 5 en 'gani' iets als heuvels. Het is een plek met dorpen tussen de bergen én beroemd vanwege de aardbeien.
Op dat moment had ik geen idee dat dit gesprek mijn pad compleet zou veranderen.
