Geloof jij ergens in?
Geloof jij ergens in?
En hoe uit zich dat dan?
Wat is dat eigenlijk, geloven, of bidden?
En hoe uit zich dat dan?
Wat is dat eigenlijk, geloven, of bidden?
Ben je nieuw hier? Kijk zeker ook naar mijn UIT-knop bundel
Jouw dromen beginnen bij stilte. Zet je uit-knop aan.
Jouw dromen beginnen bij stilte. Zet je uit-knop aan.
De kerk
Ik ben opgevoed in de kerk.
Ik ben gedoopt, heb mijn communie gedaan, mijn vormsel.
En ergens voelde dat in het begin wel vertrouwd.
Ik ben gedoopt, heb mijn communie gedaan, mijn vormsel.
En ergens voelde dat in het begin wel vertrouwd.
Totdat ik vragen begon te stellen.
Vragen waar niemand écht antwoord op wist.
Niet de pastoor, niet mijn ouders, niet mijn oma , die trouwens zwaar katholiek was en heel veel steun haalde uit het geloof.
Als ik met haar naar de kerk ging als jong meisje vond ik de Gregoriaanse gezangen wel altijd prachtig!
Maar later kreeg ik geen antwoorden én alleen met Kerstmis naar de kerk gaan vond ik schijheilig.
En dus besloot ik: dan geloof ik op mijn eigen manier.
Zonder kerk. Zonder het instituut. Zonder tussenpersoon.
Gewoon zelf.
Binnen in mij.
Niet de pastoor, niet mijn ouders, niet mijn oma , die trouwens zwaar katholiek was en heel veel steun haalde uit het geloof.
Als ik met haar naar de kerk ging als jong meisje vond ik de Gregoriaanse gezangen wel altijd prachtig!
Maar later kreeg ik geen antwoorden én alleen met Kerstmis naar de kerk gaan vond ik schijheilig.
En dus besloot ik: dan geloof ik op mijn eigen manier.
Zonder kerk. Zonder het instituut. Zonder tussenpersoon.
Gewoon zelf.
Binnen in mij.
India, waar geloof ademt in kleuren
Toen ik later ging reizen, kwam ik in India.
En daar... is geloof overal.
Niet als iets wat afgescheiden is van het leven, maar als een levend weefsel van rituelen, kleuren, geuren.
En daar... is geloof overal.
Niet als iets wat afgescheiden is van het leven, maar als een levend weefsel van rituelen, kleuren, geuren.
Ik hou van de tempels, de klanken, de wierook, de gouden beelden, de puja’s, de bloemen, alles is doordrenkt van devotie.
En toch wist ik: dit is niet míjn geloof.
Ik vond het prachtig, maar ik geloof niet dat zeven rondjes rond een tempel zorgt dat je zwanger wordt van een zoon.
Dat wanneer je elke dag je puja maakt je wel slaagt voor je examens.
Dat iets buiten jou verantwoordelijk is voor jouw slagen, jouw succes dus.
Ook hier stelde ik vragen.
Waarom offeren jullie een kokosnoot?
Ik vind een ananas bijv veel mooier...hihi.. waarom is het een kokosnoot.
En niemand kon me antwoord geven, verder dan 'dat is nu eenmaal zo' 'zo doen we het al eeuwen'.
Ik vind dat jammer.
Oprecht, ik geloof stel je vragen, doe je onderzoek en verifieer áltijd wat jouw waarheid is.
Dat is ook wat ik altijd vertel in mijn workshops en programma's.
Er is namelijk niet maar één waarheid, of één manier.
Het gaat er om dat jij jouw waarheid volgt én dingen op jouw manier doet.
Ik vond het prachtig, maar ik geloof niet dat zeven rondjes rond een tempel zorgt dat je zwanger wordt van een zoon.
Dat wanneer je elke dag je puja maakt je wel slaagt voor je examens.
Dat iets buiten jou verantwoordelijk is voor jouw slagen, jouw succes dus.
Ook hier stelde ik vragen.
Waarom offeren jullie een kokosnoot?
Ik vind een ananas bijv veel mooier...hihi.. waarom is het een kokosnoot.
En niemand kon me antwoord geven, verder dan 'dat is nu eenmaal zo' 'zo doen we het al eeuwen'.
Ik vind dat jammer.
Oprecht, ik geloof stel je vragen, doe je onderzoek en verifieer áltijd wat jouw waarheid is.
Dat is ook wat ik altijd vertel in mijn workshops en programma's.
Er is namelijk niet maar één waarheid, of één manier.
Het gaat er om dat jij jouw waarheid volgt én dingen op jouw manier doet.
De Sikhs , waar ik me veilig voelde
Heel anders voelde het bij de Sikhs,
in Punjab, bij de Gouden Tempel.
Ik vond het daar zó mooi.
Die mannen met hun tulbanden en lange baarden, die vrouwen met hun zachte, open blik.
in Punjab, bij de Gouden Tempel.
Ik vond het daar zó mooi.
Die mannen met hun tulbanden en lange baarden, die vrouwen met hun zachte, open blik.
Er hing rust. Er hing zuiverheid. Het is de schoonste plek van heel India volgens mij samen met de Taj Mahal.
Iedereen mag op donatie basis blijven eten en slapen.
Een diepe vorm van respect.
Iedereen mag op donatie basis blijven eten en slapen.
Een diepe vorm van respect.
Ze zeggen daar:
Behandel elke vrouw alsof het je moeder of je zus is.
En dat voelde ik ook.
Ik voelde me daar veilig.
Gezien. Niet als vrouw of buitenstaander, maar als mens. En dat raakte me diep.
Ik voelde me daar veilig.
Gezien. Niet als vrouw of buitenstaander, maar als mens. En dat raakte me diep.
Monniken en ongelijkheid
In Thailand, waar ik straks meer over vertel op mijn reis van bidden, leerde ik ook een andere kant van religie kennen.
Een kant die eerbied vroeg, maar soms ook afstand creëerde.
Een kant die eerbied vroeg, maar soms ook afstand creëerde.
In de bus zag ik speciale zitplaatsen voor monniken. Daar mocht geen vrouw naast zitten.
Als ik als vrouw iets aan een monnik wilde geven, moest ik het op de grond leggen, bij zijn voeten.
Ik mocht het hem niet in zijn handen geven.
Als ik als vrouw iets aan een monnik wilde geven, moest ik het op de grond leggen, bij zijn voeten.
Ik mocht het hem niet in zijn handen geven.
En dan dacht ik: ja, ik heb respect, maar gelijkheid? Wellicht ben ik daar te Westers voor...
Thailand, waar ik in stilte bid bij de Budha
Echt bidden, op mijn manier, dat deed ik wel in dat mooie Thailand.
In kleine tempeltjes in Chiang Mai, of bij Wat Pho in Bangkok.
In kleine tempeltjes in Chiang Mai, of bij Wat Pho in Bangkok.
Daar staat een gouden Boeddha stil te stralen.
Er heerst rust.
Er is ruimte om te voelen.
Er heerst rust.
Er is ruimte om te voelen.
Ik kocht daar vaak een lotusbloem, samen met wat bladgoud en wierook.
voor een paar Baht.
Die bloem zegt voor mij zó veel. Ze groeit uit een zaadje in de modder, in de drek van het water.
Groeit omhoog naar het licht en opent zich als een schitterende diamant op het water.
voor een paar Baht.
Die bloem zegt voor mij zó veel. Ze groeit uit een zaadje in de modder, in de drek van het water.
Groeit omhoog naar het licht en opent zich als een schitterende diamant op het water.
Die bloem is het leven.
Ze herinnert me eraan dat we alles kunnen transformeren, het lelijke, het pijnlijke, naar iets zachts, iets moois, iets vol licht.
AUM MANI PADME HUM, zoals de Tibetanen bidden, dat even als sightnote.
Ze herinnert me eraan dat we alles kunnen transformeren, het lelijke, het pijnlijke, naar iets zachts, iets moois, iets vol licht.
AUM MANI PADME HUM, zoals de Tibetanen bidden, dat even als sightnote.
Mijn manier van bidden
Ik stak een wierookstokje aan, ging op mijn knieën en dacht aan iedereen die ik liefhad.
Mijn lieve oma. Mijn ouders. Vriendinnen. Mijn zus.
Mensen die ik miste.
Mensen die net iets zwaars meemaakten, of iets groots vierden.
De vriendin die net haar moeder verloren was, en ik op afstand, er niet fysiek voor haar kon zijn.
De vriend die net vader geworden was, maar waarbij ik niet op kraamvisite kon gaan.
Mensen die ik miste.
Mensen die net iets zwaars meemaakten, of iets groots vierden.
De vriendin die net haar moeder verloren was, en ik op afstand, er niet fysiek voor haar kon zijn.
De vriend die net vader geworden was, maar waarbij ik niet op kraamvisite kon gaan.
Ik stuurde ze liefde.
Zonder woorden, zonder dogma.
Gewoon vanuit mijn hart.
Zonder woorden, zonder dogma.
Gewoon vanuit mijn hart.
Dat was bidden voor mij.
Niet vragen.
Niet smeken.
Maar verbinden.
Niet vragen.
Niet smeken.
Maar verbinden.
Zoals in de Metta Sutta ~ Loving Kindness, zoals ik leerde in Wat Suan Mokkh.
liefde sturen naar wie je kent, en ook naar wie je niet kent.
Die momenten maakten me vaak emotioneel én tegelijkertijd voelde het heel rijk om dit stukje spiritualiteit te kunnen voelen op zulke mooie plekken.
liefde sturen naar wie je kent, en ook naar wie je niet kent.
Die momenten maakten me vaak emotioneel én tegelijkertijd voelde het heel rijk om dit stukje spiritualiteit te kunnen voelen op zulke mooie plekken.
Een tempel in mezelf
Na het bidden legde ik de lotusbloem bij het Boeddhabeeld, plakte er een stukje bladgoud bij en trok een stokje met een nummer erop.
Door te schudden met een bakje, waar dan een stokje uit viel.
Daar hoorde een boodschap bij, een les van de Boeddha, voor die dag.
Door te schudden met een bakje, waar dan een stokje uit viel.
Daar hoorde een boodschap bij, een les van de Boeddha, voor die dag.
En eigenlijk creëerde ik daarmee mijn eigen ritueel.
Mijn eigen kleine tempel.
Niet van steen, maar van aandacht.
Mijn eigen kleine tempel.
Niet van steen, maar van aandacht.
Want dat is het: je hebt geen vaste plek nodig om te geloven.
Je kunt bidden in een tempel, maar ook in de natuur, of in je woonkamer met een wierookje, een kaart, een steen, een ademhaling.
Je kunt bidden in een tempel, maar ook in de natuur, of in je woonkamer met een wierookje, een kaart, een steen, een ademhaling.
Geloof is verbinding
Geloof gaat voor mij niet over één waarheid.
Het gaat over verbinden.
Met jezelf, met anderen, met iets groters.
Het gaat over verbinden.
Met jezelf, met anderen, met iets groters.
Of je het bidden noemt, of ademen, of voelen, het maakt niet uit.
Het is allemaal een herinnering aan wie je bent en je intentie.
Het is allemaal een herinnering aan wie je bent en je intentie.
En nu jij 🌿
Maak vandaag een klein ritueel.
Niet groot, niet ingewikkeld.
Gewoon een moment om te verbinden.
Niet groot, niet ingewikkeld.
Gewoon een moment om te verbinden.
🪶 Steek een kaars of wierook aan.
🪷 Leg je hand op je hart.
🌿 Noem (zachtjes in jezelf) drie mensen of plekken waar je liefde naartoe wilt sturen.
🪷 Leg je hand op je hart.
🌿 Noem (zachtjes in jezelf) drie mensen of plekken waar je liefde naartoe wilt sturen.
En voel even hoe dat is, niet om iets te vragen, maar om iets te geven.
Liefde. Aandacht. Licht.
Want misschien is dát wel geloven.
Op jouw eigen manier.
Op jouw eigen manier.
Ooooooohm.
Shanti Shanti Shanti.
Heb jij een vraag?
Dan maak ik er een blog over! Stuur me een DM of mail me op nathalie@nandita.nl
0 Comments