De dag dat ik niet meer kon
Yes, ik ga je meenemen in dit verhaal.
De dag dat ik er klaar mee was om een workaholic te zijn.
De dag dat ik er klaar mee was om een workaholic te zijn.
Zoals je misschien weet: ik verkocht mijn huis, liet alles los, en in 2009 ging ik reizen.
Ik wilde natuurlijk zoveel mogelijk van de wereld zien.
Ik wilde natuurlijk zoveel mogelijk van de wereld zien.
Ik begon in Nepal, daar had ik eerder stage gelopen, dus dat voelde als een veilige start.
Van daaruit trok ik door naar India: Varanasi, Agra, Delhi, Ajanta, Ellora, al die plekken die zó tot de verbeelding spreken.
Van daaruit trok ik door naar India: Varanasi, Agra, Delhi, Ajanta, Ellora, al die plekken die zó tot de verbeelding spreken.
Ben je nieuw hier? Kijk zeker ook naar mijn UIT-knop bundel
Jouw dromen beginnen bij stilte. Zet je uit-knop aan.
Jouw dromen beginnen bij stilte. Zet je uit-knop aan.
Ik had een visum van vier maanden, dus ja, mijn hoofd dacht meteen: dan moet ik zo veel mogelijk zien.
Nog steeds helemaal in die doe-modus dus.
Nog steeds helemaal in die doe-modus dus.
Ik schreef ook blogs toen op “Waar ben jij nu?” zo’n platform waarop je kon delen waar je was.
Een beetje contact met het thuisfront, want ik had toen nog geen smartphone, alleen een oude Nokia waarmee ik mijn ouders af en toe sms’te.
En verder was ik vooral dáár. In het moment.
En toch… nog steeds verslaafd aan het doen.
Een beetje contact met het thuisfront, want ik had toen nog geen smartphone, alleen een oude Nokia waarmee ik mijn ouders af en toe sms’te.
En verder was ik vooral dáár. In het moment.
En toch… nog steeds verslaafd aan het doen.
Van tempel naar tempel
Zo kwam ik in Sri Lanka.
En ja hoor, weer precies hetzelfde patroon.
Ik had maar een maand visum, dus hup: Sigiriya Rock bekijken, Dambulla, nog een paar tempels, alles moest erin gepropt.
En já het is prachtig! Maar toch...
En ja hoor, weer precies hetzelfde patroon.
Ik had maar een maand visum, dus hup: Sigiriya Rock bekijken, Dambulla, nog een paar tempels, alles moest erin gepropt.
En já het is prachtig! Maar toch...
Op een dag stond ik bij een tempel waar toevallig een festival bezig was.
De eerste rijst die van het land kwam werd geofferd.
Er was een gids, een lieve man, hij vertelde van alles over de rituelen, de goden, het verhaal van die plek.
En terwijl hij sprak, voelde ik het ineens.
De eerste rijst die van het land kwam werd geofferd.
Er was een gids, een lieve man, hij vertelde van alles over de rituelen, de goden, het verhaal van die plek.
En terwijl hij sprak, voelde ik het ineens.
Hij maakte ook deze foto. Zie je me?
Ik kon wel huilen.
Ik was ook aan het huilen, van binnen, denk ik.
Ik was zó moe.
Niet van het lopen, niet van de zon.
Maar van het moeten.
Het eeuwige moeten.
Ik was ook aan het huilen, van binnen, denk ik.
Ik was zó moe.
Niet van het lopen, niet van de zon.
Maar van het moeten.
Het eeuwige moeten.
Waarom doe ik dit eigenlijk?
Ik wil hier helemaal niet zijn.
Ik wil gewoon even niks.
Ik wil hier helemaal niet zijn.
Ik wil gewoon even niks.
De luxe van niks
Ik besloot die middag iets te doen wat ik nog nooit had gedaan: ik ging naar een luxe hotel om daar, tegen betaling, een dag bij het zwembad te liggen.
Ik voelde me zó ongemakkelijk.
Alsof ik iets verkeerd deed.
Alsof ik me moest verantwoorden voor rust.
Alsof ik iets verkeerd deed.
Alsof ik me moest verantwoorden voor rust.
Ik lag daar met tranen in mijn ogen.
Alles kwam eruit.
Alles kwam eruit.
Jaren van drukte, van mezelf nuttig moeten maken,
van denken dat ik iets moest bewijzen.
Van wie moest ik dat eigenlijk allemaal?
Van wie moet ik al die tempels bekijken?
Van wie moet ik nuttige dingen doen?
Van wie moet ik me verantwoorden over wat ik doe in mijn reis tijd?
Van wie moest ik elke dag iets doen, iets beleven, iets te vertellen hebben?
Van wie moest ik schrijven over wat ik had gezien?
Van wie moet ik al die tempels bekijken?
Van wie moet ik nuttige dingen doen?
Van wie moet ik me verantwoorden over wat ik doe in mijn reis tijd?
Van wie moest ik elke dag iets doen, iets beleven, iets te vertellen hebben?
Van wie moest ik schrijven over wat ik had gezien?
Ik kwam erachter:
van niemand anders dan mezelf.
Ik had mijn huis verkocht om vrij te zijn.
Ik had mijn huis verkocht om te gaan reizen.
En waar kwam ik nu achter?
Na bijna een jaar onderweg te zijn.
Er zat een hele fabriek van moeten in mij.
Een overtuiging dat ik nuttig moest zijn, dat het anders niet klopte.
van niemand anders dan mezelf.
Ik had mijn huis verkocht om vrij te zijn.
Ik had mijn huis verkocht om te gaan reizen.
En waar kwam ik nu achter?
Na bijna een jaar onderweg te zijn.
Er zat een hele fabriek van moeten in mij.
Een overtuiging dat ik nuttig moest zijn, dat het anders niet klopte.
De shift
Die dag bij dat zwembad was zwaar.
Ik heb veel gehuild.
Het was echt een erkenning aan mezelf.
En het voelde ook nog eens extra ongemakkelijk, omdat er een man was die contact wilde, waar ik echt geen zin in had.
Maar ergens wist ik: dit is precies wat ik nu nodig heb.
Ik heb veel gehuild.
Het was echt een erkenning aan mezelf.
En het voelde ook nog eens extra ongemakkelijk, omdat er een man was die contact wilde, waar ik echt geen zin in had.
Maar ergens wist ik: dit is precies wat ik nu nodig heb.
Vanaf toen ging ik anders reizen.
Anders leven.
Langzamer. Zachter.
Ik leerde om hele dagen niks te doen,
om te zitten voor mijn hutje met een chai in mijn hand, en gewoon te zijn.
Soms deed ik een opleiding, cursus, een bezoek, een ritje, maar alleen als ik het zo vóelde. Als ík er zin in had.
Anders leven.
Langzamer. Zachter.
Ik leerde om hele dagen niks te doen,
om te zitten voor mijn hutje met een chai in mijn hand, en gewoon te zijn.
Soms deed ik een opleiding, cursus, een bezoek, een ritje, maar alleen als ik het zo vóelde. Als ík er zin in had.
Dat voelde eerst gek, maar later als thuiskomen.
De les: je hoeft niet altijd iets te bewijzen
Wat ik leerde, is dit: vrijheid gaat niet over alles kunnen doen.
Vrijheid gaat over durven stoppen.
Vrijheid gaat over durven stoppen.
Ik had mezelf zogenaamd vrijheid gegeven door te reizen, maar ondertussen had ik mezelf gewoon een nieuw takenlijstje opgelegd en was ik een workaholic met een backpack.
En daar, bij dat zwembad in Sri Lanka, begon ik pas echt te ademen.
Het kostte me bijna een jaar reizen om dit patroon te erkennen én te doorbreken.
Mocht jij in een fase van loslaten zitten, geef jezelf de tijd.
En daar, bij dat zwembad in Sri Lanka, begon ik pas echt te ademen.
Het kostte me bijna een jaar reizen om dit patroon te erkennen én te doorbreken.
Mocht jij in een fase van loslaten zitten, geef jezelf de tijd.
Mini-opdracht voor jou
✨ Sta vandaag eens even stil.
Wanneer voel jij die onrust om te moeten?
Wanneer gun je jezelf geen rust, omdat je denkt dat je nuttig moet zijn?
Moet bij jou altrijd eerst je huis aan kant, de vaat in de vaatwasser, stofgezogen, alle eas weggevouwen voordat je überhaupt op de bank mag zitten?
Of is het huishouden je hobby? Omdat je stiekem heel veel onrust voelt als je niets doet...
Veel mensen kijken Netflix én scrollen op hun telefoon...
Echte rust maakt ze onrustig. Of, ik zeg liever, worden ze zich, net als ik hier bij dat zwembad, zich bewust van de onrust.
Maar deze gaat niet weg door door te gaan.
Deze gaat weg door te zijn, of wat ik nu vaak doe, zijn kleine somatische oefeningen.
Wanneer voel jij die onrust om te moeten?
Wanneer gun je jezelf geen rust, omdat je denkt dat je nuttig moet zijn?
Moet bij jou altrijd eerst je huis aan kant, de vaat in de vaatwasser, stofgezogen, alle eas weggevouwen voordat je überhaupt op de bank mag zitten?
Of is het huishouden je hobby? Omdat je stiekem heel veel onrust voelt als je niets doet...
Veel mensen kijken Netflix én scrollen op hun telefoon...
Echte rust maakt ze onrustig. Of, ik zeg liever, worden ze zich, net als ik hier bij dat zwembad, zich bewust van de onrust.
Maar deze gaat niet weg door door te gaan.
Deze gaat weg door te zijn, of wat ik nu vaak doe, zijn kleine somatische oefeningen.
✨ Vraag jezelf af:
Van wie moet ik dit eigenlijk? Wie heeft ooit bepaald dat “niks doen” lui is?
Van wie moet jij alles wat je moet doen?
Van wie moet ik dit eigenlijk? Wie heeft ooit bepaald dat “niks doen” lui is?
Van wie moet jij alles wat je moet doen?
✨ Probeer het eens.
Ga zitten. Zonder doel. Zonder scherm.
Kijk naar de lucht, naar een boom, naar het niets.
En voel wat er dan gebeurt.
Ga zitten. Zonder doel. Zonder scherm.
Kijk naar de lucht, naar een boom, naar het niets.
En voel wat er dan gebeurt.
Soms begint vrijheid niet bij meer doen, maar bij minder moeten.
Heb jij een vraag?
Dan maak ik er een blog over! Stuur me een DM of mail me op nathalie@nandita.nl
0 Comments