De stilte die niet stil was
Nog een verhaal voor mijn bundel, dit keer over mediteren.
Tien dagen in stilte, bij de monniken en de nonnen van Wat Suan Mok, het International Meditation Center van de Theravada-boeddhisten.
Tien dagen in stilte, bij de monniken en de nonnen van Wat Suan Mok, het International Meditation Center van de Theravada-boeddhisten.
Ben je nieuw hier? Kijk zeker ook naar mijn UIT-knop bundel
Jouw dromen beginnen bij stilte. Zet je uit-knop aan.
Jouw dromen beginnen bij stilte. Zet je uit-knop aan.
Ik geef het een kans
Eens per maand organiseren ze in Wat Suan Mokkh een tiendaagse stilte-retraite voor buitenlanders.
Alles in het Engels.
Alles in het Engels.
Ik had eerder al eens een Vipassana gedaan, van S.N Goenka, in Pokhara, Nepal.
En toen had ik mezelf gezworen: nooit meer.
Zo zwaar vond ik het.
En toen had ik mezelf gezworen: nooit meer.
Zo zwaar vond ik het.
Maar goed… het leven stroomt.
Ik was weer een jaar verder en had mooie verhalen gehoord over deze plek én net als bij veel zware dingen, de tijd is een heler en vaak blijven de mooie herinneringen over en vervagen de heftigere dingen, net als bij een bevallig.
Ik hoorde mensen praten over Wat Suan Mok, dat het milder was, zachter, vriendelijker.
Dus ik dacht: weet je, ik geef het nog een kans.
Ik was weer een jaar verder en had mooie verhalen gehoord over deze plek én net als bij veel zware dingen, de tijd is een heler en vaak blijven de mooie herinneringen over en vervagen de heftigere dingen, net als bij een bevallig.
Ik hoorde mensen praten over Wat Suan Mok, dat het milder was, zachter, vriendelijker.
Dus ik dacht: weet je, ik geef het nog een kans.
Alles inleveren
Ik nam de nachttrein van Bangkok naar Surat Thani. Van daaruit met een pick-up verder het bos in, richting het meditatiecentrum.
Je kunt je niet vooraf aanmelden, je moet er gewoon op de dag zelf naar toe komen. Spannend!
Dus daar stond ik dan, na een wandeling van de weg door het bos naar het meditatie centrum.
Rugzak op mijn rug, en meldde me aan.
Eerst goed te regels doorlezen en een formulier invullen.
Dus daar stond ik dan, na een wandeling van de weg door het bos naar het meditatie centrum.
Rugzak op mijn rug, en meldde me aan.
Eerst goed te regels doorlezen en een formulier invullen.
En ja hoor, alles moest ingeleverd worden: paspoort, telefoon, geld, alles.
Ze bewaren het voor je, Zodat jij alleen nog jezelf overhoudt om voor te zorgen.
Geen zorgen om je spullen, zorgt voor rust in je zijn. I know.
En toch... het voelt best uitdagend en ongemakkelijk dit af te geven.
Ze bewaren het voor je, Zodat jij alleen nog jezelf overhoudt om voor te zorgen.
Geen zorgen om je spullen, zorgt voor rust in je zijn. I know.
En toch... het voelt best uitdagend en ongemakkelijk dit af te geven.
Je tekent een soort contract: tien dagen niet spreken, niet vertrekken, niet vluchten.
Je geeft je over aan hun organisatie én aan jezelf.
Je geeft je over aan hun organisatie én aan jezelf.
Slapen op Wat Suan Mokkh
Mijn kamer was klein. Máár wél een eigen kamer!
Een hokje met een betonnen bed, een bamboematje erop en een houten kussen, want, zo zeiden ze, de Boeddha sliep ook met een houten kussen.
Een hokje met een betonnen bed, een bamboematje erop en een houten kussen, want, zo zeiden ze, de Boeddha sliep ook met een houten kussen.
Er waren geen douches. Alleen een waterbron, waar je je mocht wassen in een sarong.
Steeds een bakje water scheppen uit de bron en zo je lichaam wassen.
Steeds een bakje water scheppen uit de bron en zo je lichaam wassen.
’s Avonds mochten we ook in stilte naar de natuurlijke warmwaterbron, een soort van heilige plek, met planten om ons heen.
Stilte, stoom, sterren boven je hoofd.
Vaak ging ik er naar toe, om mijn lichaam te ontspannen, want zo veel uren zitten mediteren maakte me stijf.
En ik speelde hier graag met mijn adem, drijvend op mijn rug in het warme water.
Basic? Ja.
Maar ook prachtig.
De eenvoud van zijn.
Geen input van telefoon, boeken, radio of wat dan ook.
Toen had ik nog geen smartphone, tiktok account of what so ever, maar ik kan je zeggen, het is een soort van afkicken, maar ook zálig.
Je komt tot een heel andere diepte in jezelf als er niets nieuws van buiten naar binnen komt.
Dan kunnen dingen in jou omhoog komen, en naar buiten bewegen.
Maar ook prachtig.
De eenvoud van zijn.
Geen input van telefoon, boeken, radio of wat dan ook.
Toen had ik nog geen smartphone, tiktok account of what so ever, maar ik kan je zeggen, het is een soort van afkicken, maar ook zálig.
Je komt tot een heel andere diepte in jezelf als er niets nieuws van buiten naar binnen komt.
Dan kunnen dingen in jou omhoog komen, en naar buiten bewegen.
De dagen
Elke dag begon om vijf uur.
Je wordt er wakker gemaakt, doordat er een helpende heel hard op de gong slaat.
Meditatie, teaching, loopmeditatie, eten, weer zitten, weer lopen, weer ademen.
Je wordt er wakker gemaakt, doordat er een helpende heel hard op de gong slaat.
Meditatie, teaching, loopmeditatie, eten, weer zitten, weer lopen, weer ademen.
Twee maaltijden per dag en ’s avonds alleen een warme drank.
De ochtenden is er een soort van rijst pap.
De middagen is er goddelijk lekker eten. Van bruine rijst, tot gevulde bananenbladeren, groentes en fruit.
Ik herinner me nog hoe blij ik was als er ananas was. Mooie grote stukken sappige ananas.
En hoe ik baalde toen iemand nét voor mij het laatste stukje pakte.
De ochtenden is er een soort van rijst pap.
De middagen is er goddelijk lekker eten. Van bruine rijst, tot gevulde bananenbladeren, groentes en fruit.
Ik herinner me nog hoe blij ik was als er ananas was. Mooie grote stukken sappige ananas.
En hoe ik baalde toen iemand nét voor mij het laatste stukje pakte.
In het begin dacht ik: Nee! Dat was míjn ananas!
Later dacht ik: misschien had die ander het harder nodig.
Later dacht ik: misschien had die ander het harder nodig.
Dat is wat stilte met je doet.
Het maakt je eerlijk.
Je laat los wat je niet meer dient.
Je kan voorbij je jezelf kijken.
Liefdevoller dan je dacht dat je kon zijn.
Het maakt je eerlijk.
Je laat los wat je niet meer dient.
Je kan voorbij je jezelf kijken.
Liefdevoller dan je dacht dat je kon zijn.
Gedachten zijn het begin van lijden
Een van de monniken zei:
Gedachten zijn het begin van alle ellende.
En dat resoneerde. Want ja, als jij zit te mediteren en je hoofd denkt aan een ijsje, aan hoe je stiekem uit het centrum kan sluipen,
aan de winkel, aan dat ene lekkere Magnum-ijsje...
Of zoals jij thuis tijdens je beoefening denkt aan je to-do. Het stof wat je ziet liggen en dat je nodig moet stofzuigen, of dat ene pakketje wat je nog weg moet brengen.
aan de winkel, aan dat ene lekkere Magnum-ijsje...
Of zoals jij thuis tijdens je beoefening denkt aan je to-do. Het stof wat je ziet liggen en dat je nodig moet stofzuigen, of dat ene pakketje wat je nog weg moet brengen.
Dan zit je niet hier.
Dan ben je weg uit het moment.
En je krijgt dat ijsje tóch niet.
Maar je bent wel uit verbinding.
Dan ben je weg uit het moment.
En je krijgt dat ijsje tóch niet.
Maar je bent wel uit verbinding.
Dat is wat ze bedoelen met dukkha, lijden.
Het is niet wat er gebeurt, maar wat je erover blijft denken.
En als je je gedachten leert temmen ervaar je innerlijke vrijheid.
En dát is wat ik je mee wil geven, in deze verhalenbundel 'op weg naar F#ck it land'
Je bepaalt je leven, door wat je denkt.
Want wat je denkt, ga je geloven en dat zorgt voor wat je gaat doen.
Het is niet wat er gebeurt, maar wat je erover blijft denken.
En als je je gedachten leert temmen ervaar je innerlijke vrijheid.
En dát is wat ik je mee wil geven, in deze verhalenbundel 'op weg naar F#ck it land'
Je bepaalt je leven, door wat je denkt.
Want wat je denkt, ga je geloven en dat zorgt voor wat je gaat doen.
Mildheid
Wat ik daar leerde, was mildheid.
Mildheid naar mezelf.
Bij Vipassana voelde het streng, hard.
Hier mocht het zachter.
Als het niet lukte om te focussen
Als je veel onrust ervaart in je lijf, of in je gedachten, zei een non:
Mildheid naar mezelf.
Bij Vipassana voelde het streng, hard.
Hier mocht het zachter.
Als het niet lukte om te focussen
Als je veel onrust ervaart in je lijf, of in je gedachten, zei een non:
Ga even naar buiten. Drink wat water.
Zwaai je armen honderd keer op en neer, lach, en kom dan weer terug.
Dat was nieuw voor mij.
Dat vriendelijkheid óók een vorm van discipline kan zijn.
Dat vriendelijkheid óók een vorm van discipline kan zijn.
Jezelf veroordelen
Ik weet nog dat ik tijdens die dagen af en toe mijn ogen opendeed.
Iedereen zat daar roerloos, stil, rechtop.
En ik dacht: zie je wel, ik kan dit niet.
Iedereen zat daar roerloos, stil, rechtop.
En ik dacht: zie je wel, ik kan dit niet.
Mijn hoofd begon meteen te vergelijken.
Zij kunnen het beter. Zij zijn rustiger.
Ik ben te onrustig, te druk, te wiebelig.
Zij kunnen het beter. Zij zijn rustiger.
Ik ben te onrustig, te druk, te wiebelig.
En dat is precies hoe het lijden begint.
Niet door de stilte, maar door het oordeel over jezelf.
Niet door de stilte, maar door het oordeel over jezelf.
Want wat ik toen nog niet zag: aan de buitenkant kun je nooit zien wat er aan de binnenkant van een ander speelt.
Misschien zaten zij ook vol storm, maar hielden ze gewoon hun ogen dicht.
Later bleek dat ook wel, want elke dag verschenen er meer en meer lege plekken. Mensen die hun spulletjes opgehaald hadden, om wat voor reden ook, en het Meditatie Centrum verlaten hadden.
Misschien zaten zij ook vol storm, maar hielden ze gewoon hun ogen dicht.
Later bleek dat ook wel, want elke dag verschenen er meer en meer lege plekken. Mensen die hun spulletjes opgehaald hadden, om wat voor reden ook, en het Meditatie Centrum verlaten hadden.
Toen ik dat begon te beseffen, kon ik mezelf wat meer adem geven.
Toestemming ook.
Ik hoefde niet de beste mediteerder te zijn.
Ik mocht gewoon aanwezig zijn, met alles wat er was.
Net al bij de Karma Yoga.
Iedereen draagt een steentje bij. Door het pad te vegen, de meditatie ruimte te harken, de wc's schoon te maken etc.
In het begin deed ik alles heel vlug en snel. Hop hop, even doorpakken en afmaken!
Later veegde ik het pad heel zen...haha
Op het ritme van mijn adem maakte ik ook hier een meditatie moment van.
Toestemming ook.
Ik hoefde niet de beste mediteerder te zijn.
Ik mocht gewoon aanwezig zijn, met alles wat er was.
Net al bij de Karma Yoga.
Iedereen draagt een steentje bij. Door het pad te vegen, de meditatie ruimte te harken, de wc's schoon te maken etc.
In het begin deed ik alles heel vlug en snel. Hop hop, even doorpakken en afmaken!
Later veegde ik het pad heel zen...haha
Op het ritme van mijn adem maakte ik ook hier een meditatie moment van.
De magie van het moment
’s Avonds deden we walking meditation rond een vijver.
Op blote voeten.
Maanlicht op het water, kaarsen, geluiden van de jungle samen met de stilte.
Eén non liep voorop met een lichtje in haar hand.
En ik dacht: als dít geen gebed is, dan weet ik het ook niet.
Op blote voeten.
Maanlicht op het water, kaarsen, geluiden van de jungle samen met de stilte.
Eén non liep voorop met een lichtje in haar hand.
En ik dacht: als dít geen gebed is, dan weet ik het ook niet.
Ik voelde daar voor het eerst wat echte rust is.
Niet “niks doen”.
Maar aanwezig zijn.
En soms… voelde ik zelfs geen gedachten meer.
Het kan dus écht. Ik, met mijn popcorn - adhd brein, die stilte ís.
Dat gun ik jou ook.
Niet “niks doen”.
Maar aanwezig zijn.
En soms… voelde ik zelfs geen gedachten meer.
Het kan dus écht. Ik, met mijn popcorn - adhd brein, die stilte ís.
Dat gun ik jou ook.
En nu jij 🌿
De 1-minuut Mildheidstest
Zet een timer op één minuut.
Sluit je ogen.
Sluit je ogen.
Laat de gedachten gewoon komen en gaan, en ben he bewust van gedachten die voorbij komen.
Gaan ze terug naar het verleden?
Of alvast vooruit.
Zijn ze vriendelijk. Of zijn ze streng?
Gaan ze terug naar het verleden?
Of alvast vooruit.
Zijn ze vriendelijk. Of zijn ze streng?
Als de minuut voorbij is, glimlach dan, net zoals ik leerde van de Thaise Nonnen.
Niet omdat je het goed deed, maar omdat je het zag.
Want precies daar begint zachtheid: in het zien wat je doet, zonder jezelf te veroordelen.
Heb jij een vraag?
Dan maak ik er een blog over! Stuur me een DM of mail me op nathalie@nandita.nl
0 Comments